ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΟΜΑΝ
του Χρήστου Ντάλα
Στην εποχή του κορωνοϊού, τα ταξίδια μόνο νοερά. Μόνο στις αναμνήσεις και από κάποιο ξεσκάλισμα σε παλιά άλμπουμ και βίντεο. Με την χαλάρωση των μέτρων, τα ταξίδια δειλά – δειλά ξανά σε λάιβ. Φυσικά στους προορισμούς που δεν απαγορεύονται και με τους αυστηρούς υγειονομικούς κανόνες. Πλήρης εμβολιασμός, μοριακά τεστ για την είσοδο στην άλλη χώρα, ίδια τεστ για την επιστροφή στην Ελλάδα και την είσοδο στα αεροπλάνα.
Μεγάλο τζαμί στη Μασκάτ, πρωτεύουσα του Ομάν
Το Ομάν, στα νοτιοανατολικά της Αραβικής χερσονήσου, μια σχεδόν άγνωστη χώρα για την Ελλάδα. Η Αραβική χερσόνησος σαν μια κοντόχοντρη μπότα που πατά στον Ινδικό με την μύτη στον Περσικό, όπου τα στενά του Ορμούζ, στρατηγική θέση για τον δρόμο του πετρελαίου. Μια λωρίδα στην πατούσα της μπότας, κάτι σαν σόλα, οι χώρες Ομάν και Υεμένη. Το κύριο κεντρικό μέρος της μπότας η Σαουδική Αραβία και το βόρειο η Ιορδανία και το Ιράκ. Στους σχολικούς χάρτες του 50 και του 60 στη θέση του Ομάν γραφόταν «Ευδαίμων Αραβία», εξαιτίας του πλούτου από την παραγωγή του λιβανιού. Στην κεντρική και βόρεια χερσόνησο γραφόταν «Πετραία Αραβία», εξαιτίας της αχανούς πετρώδους ερήμου.
Λίγα για το Ομάν
Το Ομάν, μια στενόμακρη ορθογωνική λωρίδα στην νοτιοανατολική πλευρά της Αραβικής χερσονήσου στον Ινδικό. Έκταση περίπου 3πλασια της Ελλάδας (309.500 τετρ. χλμ.) και πληθυσμός λιγότερος από το μισό της (4,5 εκατομμύρια). Κατά 99% έρημος και μόλις 1% κατοικημένη και υποτυπωδώς καλλιεργημένη περιοχή. Πρωτεύουσα του η Μασκάτ με 30.000 στην κυρίως πόλη και περίπου 1,0 εκατ. στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή, κάτι σαν συνεχόμενες μικρές πόλεις. Άραβες οι κάτοικοι της, μουσουλμάνοι κατά 70%, από τους παλαιότερους εξαιτίας της εγγύτητας με την κοιτίδα του Ισλάμ Μέκκα και Μεδίνα. Από τους παραδοσιακούς μουσουλμάνους με τη φωνή του Μουεζίνη στις πόλεις, οι άνδρες με τις κελεμπίες, οι γυναίκες με τα μαύρα τσαντόρ και ακάλυπτα μόνο τα μάτια. Φιλικοί στους ξένους και χωρίς περιορισμούς στην είσοδο στους λατρευτικούς χώρους.
Από την εποχή του Χριστού στις ακτές του Ομάν αναπτύχθηκαν τα σπουδαιότερα λιμάνια διακίνησης λιβανιού και αραβικών αλόγων. Το λιβάνι ήταν πηγή πλούτου από αρχαιοτάτων χρόνων. Περιζήτητο σε όλες τις θρησκείες: Αιγύπτιοι, Ινδουιστές, Χριστιανοί, μουσουλμάνοι, Εβραίοι. Ομοίως και τα περίφημα αραβικά άλογα, το απόλυτο όπλο της εποχής κάτι σαν τα Ραφάλ του σήμερα.
Οι Πορτογάλοι, περί το 1500 μετά τον Βάσκο Ντε Γκάμα που περιέπλευσε το ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας, δημιούργησαν σταθμούς – φρούρια στο δρόμο προς τις Ινδίες. Τέτοια ήταν το Κεηπτάουν στη Ν. Αφρική, η Μομπάσα στην Κένυα και η Μασκάτ σημερινή πρωτεύουσα του Ομάν. Μετά την εκδίωξη των Πορτογάλων περί το 1750, οι τοπάρχες του Ομάν επεκτάθηκαν σε ολόκληρη την ανατολική ακτή της Αφρικής. Κάποια εποχή έκαναν πρωτεύουσα τους την Ζανζιβάρη και ήλεγχαν το εμπόριο των σκλάβων.
Το σουλτανάτο του Ομάν σήμερα είναι απολυταρχία του σουλτάνου. Ο προτελευταίος σουλτάνος Καμπούς βασίλεψε 50 χρόνια (1970 -2020), από τους μακροβιότερους ηγέτες στον κόσμο. Σαν αποτέλεσμα του πλούτου από το πετρέλαιο αλλά και της διορατικότητάς του κατάφερε ψηλό βιοτικό επίπεδο για την χώρα του και υψηλή δημοφιλία. Περί το 2000 παραχώρησε κάτι σαν σύνταγμα και έγιναν εκλογές για ένα συμβουλευτικό σώμα μέσα στο οποίο και λίγες γυναίκες.
Οι υποδομές στο Ομάν δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια συγκρίνονται με τις καλύτερες ευρωπαϊκές. Παντού οργανωμένη δόμηση με πολύ καλές κατασκευές για την στέγαση του πληθυσμού, το βιοτικό επίπεδο του οποίου είναι παρόμοιο με της Ελλάδας.
Ταξίδι στο Ομάν
Εννιαήμερο οργανωμένο ταξίδι (5/1 – 13/1/22) από το πρακτορείο VERSUS.
Αθήνα – Μασκάτ μέσω Ντουμπάι. Αθήνα – Ντουμπάι 5 ώρες (1 ώρα περίπου περισσότερο από το κανονικό επειδή πετούσαμε με την Emirates και αποφεύγεται η πτήση πάνω από το Ισραήλ μάλλον για λόγους ασφαλείας) και Ντουμπάι – Μασκάτ λιγότερο από 1 ώρα, κάτι σαν Αθήνα – Θεσσαλονίκη.
Μασκάτ. Η παλαιά πόλη με τα φρούρια των Πορτογάλων του 16 ου αιώνα
Μασκάτ η πρωτεύουσα του Σουλτανάτου. Συνδυασμός παράδοσης και μοντέρνας αραβικής πόλης. Επιβλητικό το μεγάλο τζαμί του Σουλτάν Καμπούς. Είναι το δεύτερο σε μέγεθος τζαμί μετά του Αμπού Ντάμπι και θεωρείται θαύμα αραβικής αρχιτεκτονικής. Στην αίθουσα ανδρών το μεγαλύτερο μονοκόμματο χαλί πολλών εκατοντάδων τετρ. μέτρων. Κοντά στο λιμάνι σκεπαστή αγορά (Σούκς), όπως σε όλες τις μεγάλες αραβικές πόλεις, και σκεπαστές αγορές λαχανικών και ψαριών. Παραμυθένιο το παλάτι Αλ Αλάμ του σουλτάνου. Ωραία θέα από ψηλά της παλαιάς πόλης όπου και τα φρούρια των Πορτογάλων του 16ου αιώνα.
Παλάτι Αλ Αλάν του Σουλτάνου του Ομάν
Ενδοχώρα του Ομάν. Σε περίπου 200 χλμ. παίρνοντας ένα μοντέρνο αυτοκινητόδορομο επίσκεψη στην πόλη Νίζουα. Η μέρα Παρασκευή που γίνεται εμποροζωοπανήγυρη, μια μικρογραφία του Μουχούστη που γινόταν παλαιά στην Άρτα κάθε 27 Σεπτέμβρη. Επιβλητικό το κάστρο της Νίζουα από τα πιο όμορφα του Ομάν, μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο. Στους εσωτερικούς χώρους μπάντα με όργανα και φορεσιές να παίζει τον παραδοσιακό «χορό των σπαθιών». Με κάποια προσπάθεια ανέβασμα στην κορυφή του κάστρου και κατόπτευση της πόλης στο κέντρο μιας όασης.
Εμποροζωοπανήγυρη (σαν του Μουχούστη στην Άρτα) στην πόλη Νίζουα
Ανάλογης ομορφιάς και ιστορικής σπουδαιότητας το κάστρο της Μπαχλά από τα παλαιότερα στην Αραβία (13ος αιώνας), επίσης μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς. Το κάστρο Τζαμπρίς πελώριο, οχυρωματική κατασκευή (17ος αιώνας) της δυναστείας των Γιαρούμπα που έδιωξαν τους Πορτογάλους. Με τζιπ ανεβαίνουμε σε ένα βουνό. Μικρή παράκαμψη για το παραδοσιακό χωριό Αλ Χάμρα σε μια απότομη πλαγιά με τα στενά και ανηφορικά δρομάκια να θυμίζει έντονα Αράχωβα. Ανεβαίνουμε σε πλάτωμα στα 2000 μ. υψόμετρο απ’ όπου χάσκει το φαράγγι Τζεμπελ Χαμς το λεγόμενο και «Γκραντ Κάνυον» της Αραβίας. Το βάθος του φαραγγιού στα 500 μ. να θυμίζει έντονα το φαράγγι του Βίκου, με απέναντι η ψηλότερη κορυφή της Αραβικής χερσονήσου στα 3.000 μ. υψόμετρο.
Νότια κατά μήκος του Ινδικού. Με άλλο αυτοκινητόδρομο πορεία προς νότο κατά μήκους του Ινδικού. Πρώτα επίσκεψη στο φαράγγι των «Δύο μεγάλων πέτρινων λόφων». Πορεία περίπου 1 ώρας στην κοίτη του φαραγγιού, κατακόρυφες πλευρές και τρεχούμενο νερό να θυμίζει έντονα το φαράγι της Σαμαριάς. Στο τέλος της διαδρομής λιμνούλα μήκους περ. 100 μ. για ένα εξαιρετικό μπάνιο. Μικρότερη διαδρομή στο «φαράγγι των επτά χωριών» στην κοίτη του οποίου ο δρόμος που συνδέει τα χωριά.
Ομάν. Διδασκαλία του Κορανίου
Βόλτα στους αμμόλοφους. Συνέχεια με τζιπ 4Χ4 στην κόκκινη έρημο του Ομάν περίπου 4 ώρες νότια της Μασκάτ. Ανάβαση με κάτι θηρία τζιπ πάνω στους αμμόλοφους με πολλά ζογκλερικά έτσι που δημιουργείται αίσθηση Λούνα Παρκ. Ηλιοβασίλεμα από την κορυφή με έναν κόκκινο ήλιο να βυθίζεται στην απέραντη έρημο. Από κάτω μέσα στην έρημο οργανωμένος καταυλισμός από ξύλινα σπιτάκια για διαμονή, λένε κάτω από τον έναστρο ουρανό του Ομάν. Δείπνο και διανυκτέρευση με όλες τις ανέσεις. Το πρωί φεύγοντας ανάβαση σε άλλους αμμόλοφους με τα τζιπ στην κορυφή, θέα, φωτογραφίες. Στην επιστροφή επίσκεψη σε πάρκο με γεωλογικό φαινόμενο κυκλική καταβόθρα στο έδαφος (από μετεωρίτη λένε) μάλλον όμως από κατάρρευση υπόγειας σπηλιάς. Με σκαλιά κατεβαίνουμε 25μ. όπου λιμνούλα, με άγνωστο βάθος, για ένα εναλλακτικό μπάνιο.
Σαλάλα η δεύτερη πόλη του Ομάν
Με εσωτερική πτήση σχεδόν δύο ωρών στο δυτικό άκρο του Ομάν κοντά στα σύνορα με την Υεμένη. Τα αεροδρόμια τελευταία λέξη της τεχνολογίας και του γούστου. Από το αεροπλάνο ολοκληρωμένη εικόνα της Αραβίας. Συνεχής έρημος με έντονο ανάγλυφο, πράσινο καθόλου, οργανωμένοι οικισμοί στο πουθενά μάλλον κοντά σε εγκαταστάσεις άντλησης πετρελαίου. Επίσκεψη στη δυτικότερη παραλία με πλατιά άμμο, εξαιρετική θέα και απότομα βράχια. Συνέχεια σε δύο κάστρα. Η Σαλάλα είναι το κέντρο της περιοχής Ντοφάρ όπου υπήρχε ισχυρό αυτονομιστικό κίνημα, μάλλον υποκινούμενο από την Υεμένη. Το ένα κάστρο συνδέεται με την τελευταία προσπάθεια των αυτονομιστών περί το 1970.
Νίζουα από το κάστρο στο κέντρο μιας όασης
Επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο της Σαμραχάμ. Σπουδαίο λιμάνι της εποχής του Χριστού για επικοινωνία με Ινδία και Αίγυπτο και εμπόριο λιβανιού και Αραβικών αλόγων. Ένα θαυμάσιο ηλιοβασίλεμα στον Ινδικό κατά την επιστροφή στη Σαλάλα.
Ένα μεγάλο φαράγγι βάθους 500μ. Το Γκραντ Κάνυον της Αραβίας
Φαράγγι σαν της Σαμαριάς στην Κρήτη
Η ενδοχώρα της Σαλάλα. Με τζιπ περίπου 120 χλμ. προς το εσωτερικό όπου αμμόλοφοι με διαφορετικό χρώμα. Πάλι λούνα παρκ στους αμμόλοφους, ανάβαση στην κορυφή, θέα στην γύρω έρημο. Στο δρόμο επίσκεψη στα ερείπια της μυθικής πόλης Ουμπάρ, την «χαμένη Ατλαντίδα» της Αραβίας. Σύμφωνα με την μουσουλμανική παράδοση υπήρχε μια ακμάζουσα πόλη που δεν άκουσε τις προσταγές του Θεού και ο προφήτης έστειλε αμμοθύελλα και την κατέστρεψε, κάτι σαν τα Σόδομα και Γόμορα των Εβραίων. Πλησίον της Σαλάλα επίσκεψη σε φυτεία με δένδρα του λιβανιού, μοιάζει με το μαστιχόδεντρο από τον κορμό του οποίου βγαίνει σαν ρετσίνι το λιβάνι.
Με τζιπ στους αμμόλοφους
Διαμονή στο παραλιακό Χίλτον δίπλα σε μια απέραντη αμμουδιά. Απογοήτευση από το μπάνιο στον Ινδικό, πρώτα από τα κιτρινοπράσινα νερά και δεύτερο από τα μεγάλα κύματα. Άλλη μια φορά διαπίστωση ότι δεν υπάρχουν θάλασσες σαν τις ελληνικές.
Καμήλες κόβουν τον δρόμο
Πτήση επιστροφής στη Μασκάτ και άλλη για Αθήνα πάλι μέσω Ντουμπάι. Από τα πιο αχανή αεροδρόμια, κόμβος για την Ασία και την Αυστραλία. Για να βρούμε το αεροπλάνο κάναμε ποδαρόδρομο χιλιομέτρων και χρήση τραίνου! Στην πτήση επιστροφής μια καλή αναγνώριση της Βόρειας αραβικής ερήμου με πολλούς πράσινους κύκλους που προδίδουν νερό από κάποιες γεωτρήσεις. Μεγάλη αμμολωρίδα παράλληλη στη μεσογειακή ακτή να την προστατεύει από τα κύματα και επιστροφή στο χειμώνα με βαριά συννεφιά πάνω από το Αιγαίο.